Mijn laatste in het WBLC was ook meteen mijn snelste. Toch mocht het niet baten voor het circuit; mijn tiende plek bleef gehandhaafd.
Een 10 km voor het circuit. Ik liep een soortgelijke tijd als twee weken eerder, maar het voelde heel zwaar aan.
Maar weer eens een korte afstand in het wedstrijdcircuit. Het ging redelijk.
Nadat ik twee wedstrijden gemist had in het loopcircuit moest ik hier tenminste de afstand uitlopen om mijn positie enigszins te handhaven. Tja, het was zwaar lopen.
Ik liep maar weer eens een wedstrijd. Dit was een sponsorloop over de ongebruikelijke afstand van 7 km. Het ging eigenlijk best goed.
Het is de bedoeling om mijn lichaam tot rust te laten komen. Waarom laat ik me dan verleiden tot het sjouwen van stoeptegels? Het zal vast ergens goed voor zijn.
Herstellen van een zware wedstrijd, een maandoverzicht en een halfjaarlijks overzicht. ’t Is wat met dat hardlopen…
