Het ging deze week van 50 minuten naar 60 minuten per dag hardlopen. Verder denk ik na over mijn plannen voor de langere termijn en hoe ik die kan bereiken.

Toch maar weer wekelijks een berichtje plaatsen. Iedere twee weken is wellicht iets te weinig om alles in de gaten te houden. Het is immers nog maar twee weken tot mijn volgende prestatieloop. In het kort, ik heb iedere dag 50 minuten hardgelopen.

Het is belangrijk voor mij om een doel te stellen, ook al is dat heel erg veel bescheidener dan ik normaliter zou willen. De omstandigheden zijn niet normaal; ik kamp al meer dan een jaar met een blessure. Wellicht dat de 5 km van de Brabantse Wal marathon me kan verlossen van die ellende en dat ik de discipline kan opbrengen om heel rustig te trainen.

De atletiekvereniging hield vakantie in de laatste week van april en de eerste week van mei. Ik heb dus maar op mezelf getraind.

Er zijn weer diverse prestatieloopjes bij mij in de buurt, maar deelname is voor mij niet verstandig zolang mijn blessure nog steeds niet over is.

Het is nu een jaar geleden dat ik de marathon in Rotterdam gelopen heb en ik zit aan de zijlijn met een blessure. Ik weet hoe dat komt (te vroeg de training hervat na de marathon), maar niet hoe lang het nog zal duren tot ik weer aan wedstrijden kan deelnemen, laat staan een hernieuwde poging doen op de marathon-afstand.

Het is nu even doorbijten met weinig kilometers per week draaien en het trainingstempo beperken. Dat is niet zo opwindend, maar wel wat nodig is om te herstellen zonder al te veel op de conditie in te boeten.

Minder omvang was het devies deze week, en minder snelheid. Het was allemaal om van die hardnekkige blessure af te komen (wat nog weken gaat duren).

Nu het niet heel erg waarschijnlijk meer is dat ik dit jaar een marathon ga lopen, ga ik me concentreren op het herstel van mijn blessure. Wellicht had ik dat beter heel de tijd kunnen doen.

Niet elke week kan een superweek zijn met veel kilometers. Soms mag het lekker kort zijn.